140 تیز پرواز نخستین سیلی را چگونه زدند؟ - دَبی بلاگ

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، هفته دفاع مقدس یادآور ایثار و جانفشانی مردم و نیرو های مسلح در هشت سال دفاع از خاک کشور است. دفاع در برابر دشمن متجاوزی که همه قدرت های سلطه گر جهان را به همراه داشت و می خواست با یاری آن ها، لااقل بخشی از خاک این کشور را اشغال کند؛ اما با مقاومت همه جانبه ملت ایران روبرو شد. دفاع از میهن، هشت سال به طول انجامید و در خاتمه آن، حتی یک وجب از خاک ایران به دست دشمن نیفتاد.

بی تردید بخشی از این افتخار بزرگ، مرهون خدمات و ایثارگری های پرسنل نیروی هوایی است. خلبانان نیروی هوایی حماسه هایی ماندگار را در هشت سال دفاع مقدس به ثبت رساندند که نیرو های نظامی جهان را متحیر کرد. به مناسبت فرارسیدن هفته دفاع مقدس، به پایگاه شکاری شهید حبیبی می رویم تا با تنی چند از فرماندهان و خلبانان این نیرو به مصاحبه بپردازیم. در ورودی اتاق فرماندهی، تمثال خلبانان شهید پایگاه بر دیوار نصب شده است. خلبانانی که هر یک، برگی از تاریخ پرافتخار پایگاه هوایی شهید حبیبی را به خود اختصاص داده اند. در اتاق فرمانده پایگاه، به مصاحبه با خلبانان پرافتخار نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران می پردازیم.

آن 140 هواپیمای جنگنده

امیر سرتیپ دوم خلبان سید هاشم رسولی، فرمانده اسبق پایگاه شکاری شهید حبیبی می گوید: روز اول که هواپیما های عراقی به کشور حمله کردند و آمادگی اولیه مبنی بر دفاع در برابر تهاجم گسترده نیرو های عراقی نیز وجود نداشت، من در پایگاه یکم شکاری مستقر بودم. رمپ پایگاه بمباران شد و هواپیمای 707 و 330 هدف اصابت نهاده شد. در دیگر پایگاه ها نیز، اتفاقات مشابهی به وقوع پیوست؛ اما از آن جا که لطف خدا شامل حال ما بود، فردای آن روز 140 فروند هواپیما از پایگاه های مختلف کشور به آن پاسخ دادند. کارشناسان می دانند که انجام یک مأموریت هوایی، مستلزم انجام مقدمات زیادی است که به زمان احتیاج دارد. اما این حرکت خلبانان ما جهان را متحیر کرد. این ها به شکلی از اعجاز جنگ است.

مجبور بودیم روی پای خود بایستیم

وی می افزاید: جنگیدن با ده ها کشوری که در مقابل ما ایستاده بودند، نمایش نبود. واقعیتی بود که ایران در برابر آن نهاده شد. آن هم در شرایطی که ما تحریم شدیم و مجبور بودیم روی پای خود بایستیم. هواپیما های اف - 5 ما در زمان جنگ، تانک های دشمن را در شرایط بسیار سخت شکار کردند و کشور را نجات دادند.

ضمن این که ما در همان بحبوحه، دانشکده خلبانی را افتتاح کردیم. پیش از انقلاب، دوره های خلبانی را در کشور هایی مانند آمریکا می گذراندیم؛ اما خلبانان ما، حالا در کشور خودمان دوره می بینند و پیروز هم هستند. در آن موقع، خلبانانی که دوره خلبانی آن ها تازه به خاتمه رسیده بود، در کابین جلوی هواپیمای اف - 4 قرار دریافتد. شهید فکوری فرمانده وقت نیروی هوایی قسم می خورد که چنین مسائلی سابقه نداشته است. ما از دوره های آموزشی آمریکا که بازمی گشتیم، بیش از دو سال باید در کابین عقب هواپیما آموزش می دیدیم تا بتوانیم در کابین جلو حضور یابیم.

دشمن هیچ گاه نتوانست در آسمان ایران خودی نشان دهد

امیر رسولی در ادامه تأکید می نماید: دشمن هیچ گاه نتوانست در آسمان کشور ما خودی نشان دهد. بسیاری از رشادت ها و سلحشوری های بر و بچه های نیروی هوایی، هنوز در جایی منعکس نشده است. مردم باید با نیرو های هوایی و خلبانانی که اقتدار هوایی آسمان ایران را فراهم نموده اند، بیشتر آشنا شوند. در زمان جنگ و در اوج تحریم ها، حتی خلبانان ما با استفاده از موشک زمین به هوا که در زیر هواپیما بسته شد، توانستند اهداف مد نظر را هدف قرار دهند و این جزو مواردی است که جهان را در حیرت فرو برد. الآن تعمیرات اساسی هواپیما های جنگی در داخل کشور و به دست نیرو های متخصص داخلی انجام می گردد.

پرواز های بی بازگشت

وی تأکید می نماید: خلبانان ما بیش از نجات جان خود، به فکر حیثیت کشور و حتی هواپیمای خود بودند و تمام کوشش شان را می کردند که این هواپیما را سالم برگردانند. ضمن این که خلبانان برای آن که در تیم پرواز قرار بگیرند، با هم مسابقه می دادند. پرواز های زیادی بود که بازگشت آن معین نبود. مثلا در مأموریتی که شهید عباس دوران انجام داد، خودش صد درصد مطمئن بود که بازگشتی در کار نیست و فکر بازگشت در آن نداشت. اما باز هم این سبقت دریافت در پرواز برای خلبانان وجود داشت.

سرهنگ خلبان حمید مصطفوی فرمانده پایگاه شکاری شهید حبیبی نیز در ادامه می گوید: دشمنان ما از سلاح ما نمی ترسند. آن چه موجب هراس آن ها می گردد، فرهنگ و تفکر عاشورایی است که در سربازان این مملکت وجود دارد. همه قشر های مردم در دفاع مقدس سهیم بودند و نیرو های مسلح هم در کنار مردم بودند.

هیچ کس نمی تواند این دفاع را به نفع خود مصادره کند؛ اما رشادت های خلبانان و پرسنل نیروی هوایی در جنگ کم نظیر است. زمانی که در دزفول مشغول خدمت بودم، به سراغ دفاتر پرواز زمان جنگ رفتم. دفاتری که خلبانان، پیش از مأموریت و پس از آن، مواردی را در آن ثبت می کردند. در بسیاری از موارد در دفاتر ثبت شده بود که این پرواز، بدون بازگشت بوده یا خلبان آن به شهادت رسیده است. نوع شهادت آن ها هم متفاوت است. بیشتر شهدای خلبان، پیش از طلوع آفتاب به سمت هدف پرواز نموده بودند. باید پای صحبت خلبانان هواپیما های دو کابینی نشست که خلبان یک کابین آن به شهادت رسیده است. این افراد حرف های زیادی برای گفتن دارند. این نوع دفاع خلبانان متفاوت است.

سرهنگ مصطفوی تأکید می نماید: اولین پاسخ نیروی هوایی به دشمن، در همان روز اول جنگ رخ داد؛ این، نخستین سیلی سنگینی بود که به صورت دشمن بعثی نواخته شد. در فاصله دو ساعت بعد از اولین تهاجم دشمن، دو دسته چهار فروندی هواپیما، از پایگاه های بوشهر و همدان به پرواز در آمد تا به دشمن نشان دهد که نیروی هوایی ایران آماده است. روز اول مهر و پس از این پاسخ نیز، بیش از 200 هواپیما به پرواز در آمد. 140 فروند از این هواپیما ها وارد خاک عراق شد و مأموریت خود را انجام داد و بقیه این هواپیما ها نیز نقش پشتیبانی داشتند. از جمع این 140 هواپیما، 2 فروند از آن ها به کشور بازنگشت و 4 خلبان شهید شدند که اتفاقا یکی از همین خلبانان، شهید غفار رامین فر از استان خراسان بزرگ آن موقع و از منطقه قائنات بود.

حضور نیروی هوایی در تمام عملیات دفاع مقدس

فرمانده پایگاه شکاری شهید حبیبی می افزاید: هیچ عملیاتی در روی زمین انجام نشد، مگر آن که نیروی هوایی در آن حضور داشت. علاوه بر آن، در ترابری نیروها، حمل مجروحان، از جبهه ها به بیمارستان ها و عملیات شناسایی، کار هایی کردند که کارستان بود. ضمن آن که پوشش حمله ها نیز توسط نیروی هوایی انجام می گرفت یا آن که تجهیزات عقبه دشمن توسط خلبانان از بین می رفت تا به نیرو های سطحی یاری نمایند. پس از دوران جنگ نیز، با بهره گیری از تجارب دوران جنگ و علم روز، فعالیت های مختلف، از جمله آموزش های دانشکده، ساخت هواپیما و قطعه و موشک و بهینه سازی رادار و ... در کشور انجام شدو نیروی هوایی از مأموریت های خود سربلند بیرون آمد.

خط مقدم ما اخطار پایگاه است

سرهنگ مصطفوی در ادامه تأکید می نماید: اگر خدای ننموده بنای این باشد که تهاجمی به این کشور صورت بگیرد، پس از اعلام رادار و به محض آن که زنگ اخطار اعلام گردد، در کمتر از 7 دقیقه، جنگنده های ما به سمت هدف اعزام می شوند. خط مقدم ما، اخطار پایگاه هوایی است و خلبانان به صورت شبانه روزی آماده انجام مأموریت هستند.

سخت ترین تنبیه برای یک خلبان

سرهنگ خلبان محمد بخشنده، جانشین فرمانده پایگاه شکاری شهید حبیبی نیز در ادامه صحبت همکاران و در بیان خاطرات خود می گوید: یکی از کار هایی که انجام می دادیم، این بود که هواپیمایی را که روی آن تعمیرات اجرا شده بود، دوباره آزمایش کنیم تا مطمئن شویم برای پرواز آماده است. این کار باید توسط یک خلبان با تجربه انجام گردد. در یکی از این مأموریت ها، با اشکالی در هواپیما روبرو شدم و موتور چپ هواپیما روشن نمی شد.

با هر دردسری که بود، توانستم خودم را به زمین برسانم. در خصوص دیگری از این پروازها، هواپیما در ارتفاع 35 هزار پا نتوانست دور کامل بزند. هواپیما را پایین تر آوردیم و دیدیم این اتفاق در ارتفاع پایین انجام می گردد. دوباره به ارتفاع 35 هزار پا برگشتیم. این کار را سه بار تکرار کردیم تا اشکال کار را متوجه شویم. وی درباره حس یک خلبان به پرواز گفت: یکی از سخت ترین تنبیه ها برای یک خلبان، این است که از پروازکردن محروم گردد. هر چند این محرومیت کوتاه باشد. حاضر است به هر شکل تنبیه گردد، ولی از پرواز محروم نگردد.

منبع : خراسان

بازگشت به صفحه رسانه ها

پریها: پریها، اخبار، سرگرمی، ورزش، فال، پزشکی، سینما، هنر، گردشگری

مجله سرگرمی: مجله سرگرمی و تفریحی